Ο εκλογικός χάρτης

Οταν θα βγουν τα αποτελέσματα των εκλογών και ο χάρτης της χώρας πάρει το χρώμα του επικρατέστερου κόμματος δεν θα έχει μαύρο και γκρι. Θα είναι μια "μέρα νίκης για όλους τους Ελληνες", ένα "εφαλτήριο Εθνικής παλιγενεσίας" και άλλα τέτοια ηρωικά που λέγονται στο Ζάππειο το βράδυ μετά τα exit polls. Με την μόνη διαφορά ότι πλέον το μαύρο και το γκρί έχουν γίνει καθημερινότητα για ένα μεγάλο τμήμα πολλών συνανθρώπων μας. Θα μπορούσε κανείς να βάψει το χάρτη και με άλλα χρώματα: Κόκκινο για το αίμα που χύνεται στους άθλιους εθνικούς δρόμους, καφέ για την δυσωδία του Δημόσιου Τομέα, κίτρινο για την ποιότητα της ζωής στις μεγάλες πόλεις, ροζ για τις ηθικές αξίες των πολιτικών μας.

Θα πάμε να ψηφίσουμε οι περισσότεροι όχι γιατί μας αρέσει κάποιος ιδιαίτερα ή γιατί υπάρχει κάποια ιδεολογία που να μας εκφράζει (ορίστε;) αλλά για να μην βγει αυτός που δεν μας αρέσει καθόλου. Είναι οι πιό δυσάρεστες εκλογές στην ιστορία του τόπου όχι μόνο γιατί η επιλογή γίνεται μέσα από την λογική του "μη χειρόν βέλτιστο" αλλά γιατί δεν έγινε σε καμιά στιγμή ένας διάλογος επί της ουσίας. Αναλωθήκαμε σε Κακαουνικές υστερίες, Πρετεντερική προπαγάνδα, Ψωμιαδική υποκρισία και φωνές φωνές πολλές φωνές, δεν σας διέκοψα, δεν σας επιτρέπω, δεν μου απαντήσατε, η κυβέρνηση σας, όχι η δική σας κυβέρνηση. Μηδέν όραμα, μηδέν επιχειρήματα, μηδέν ουσία. Μόνο τσίρκο.

Ψηφίστε τους λιγότερο άχρηστους και ας ελπίζουμε ο επόμενος χάρτης σε 4 χρόνια να είναι λιγότερο μαύρος...

"Β"